آن که از سنبل او، غالیه، تابی دارد
باز با دلشدگان ناز و عتابی دارد.
دل بیمار مرانیست از او روی سوال؛
ای خوش آن خسته که از دوست جوابی دارد!
آن که از سنبل او، غالیه، تابی دارد
باز با دلشدگان ناز و عتابی دارد.
دل بیمار مرانیست از او روی سوال؛
ای خوش آن خسته که از دوست جوابی دارد!