من که باشم که بر آن خاطرِ عاطِر گذرم؟
لطف ها می کنی، ای خاک درت تاج سرم!
دلبرا! بنده نوازیت که آموخت؟ بگو!
که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم.
من که باشم که بر آن خاطرِ عاطِر گذرم؟
لطف ها می کنی، ای خاک درت تاج سرم!
دلبرا! بنده نوازیت که آموخت؟ بگو!
که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم.