سامانه خورشیدی را با مه بانگ در چند سطر آغاز می کنیم، باور می کنید که این جهان هستی در انفجار بزرگ از یک ذره درچهار ده میلیارد سال قبل و در کسری از ثانیه تشکیل شده است!
دانشمندان می گویند “باور کنید!”
مه بانگ یا بیگ بنگ نظریه ایست که می گوید انفجاری بزرگ در ۱۴ میلیارد سال جهان هستی را بوجود آورده است و این مه بانک هنوز در حال گسترش است، و از آن جائی که ضریب چگالی عالم بالاخره به کمتر از یک خواهد رسید بنابراین درون خود فرو خواهد ریخت، شاید هم روزی به ثبات برسد و از گسترش باز بماند.
۱۴ میلیارد سال از عمر جهان گذشته است (البته تا این زمان و با تکنولوژی امروزی) دور ترین کهکشان حدود ۱۳ میلیارد سال نوری با ما فاصله دارد، البته اگر هنوز وجود داشته باشد، نور این کهکشان ۱۳ میلیارد سال در راه بوده تا به ما رسیده است و حالا ما در حقیقت به گذشته نگاه می کنیم و ۱۳ میلیارد سال به گذشته، هنوز این کهکشان وجود دارد ؟ به همین شکل است که می بینیم؟.
دور ترین کهکشان را در آینده بررسی می کنیم ،ولی اکنون به سامانه جوان خودمان نگاهی بکنیم، این جوان ۴.۵ میلیارد ساله!
سامانه خورشیدی مان را با عمر خودمان مقایسه کنیم یعنی اگر عمر جهان ۱۴ میلیارد سال و عمر بشر حدود ۹۰ سال در نظر بگیریم، در حال حاضر عمر سامانه خورشیدی معادل یک جوان ۳۰ ساله خواهد شد، ولی از طرف دیگر جورشید ما حدود ۵ میلیارد سال دیگر از بین خواهد رفت یعنی مانند هر ستاره دیگر سوختش تمام خواهد شد و منفجر خواهد شد و تمام سامانه اش را با گاز های سوزانش نابود خواهد کرد، خوب در این صورت عمر سامانه ما به نصف رسیده و ۴۵ ساله است!.
۴ تا ۵ میلیارد سال قبل این سامانه توده گازی بوده و قسمت اصلی این گاز هم هیدروژن بوده است، به دلایلی که پیش بینی می شود در نزدیکی این توده گازی و غباری عمر ابر ستاره ای به پایان می رسد و با انفجار خودش این توده ابری و غباری را به دوران در می آورد و خوب پیش بینی باقی مانده داستان ساده است، گاز هائی که در مرکز بودند بدلیل جاذبه بهم فشرده شده و خورشید که ۹۹ درصد سامانه را تشکیل می دهد متولد می شود.
( البته این ساده انگاری بنده، اگر توسط دانشمندان تدوین گردد به هزاران نظریه و مقالات می رسد که نه علم آن در من وجود دارد و نه در حوصله داستان ما می باشد و در این رابطه هزاران مطلب در اینترنت و کتابخانه ها می شود پیدا کرد، من هم برای آغاز داستان از همین منابع استفاده می کنم)
حال در این چرخش بزرگ عناصر سنگین تر نزدیک مرکز و سبک تر ها در دوردست باقی می مانند. و صد ها میلیون سال طول می کشد تا عناصر نزدیک به هم بدلیل جاذبه عناصر به هم پیوند می خورند و فشرده می شوند و هر چه بزرگ تر می شوند هرچه را در راه مدار خود می بینند به خود جذب می کنند و در حال چرخش به دور خورشید تازه متولد شده به دور خود نیز می چرخند.
البته این چرخش و عناصر سنگین تر مانند آهن و کربن و دیگر عناصر را از ستاره پیر که در پایان عمر منفجر شده بود بدست آورد بود.آرام آرام قطعات بهم پیوسته بدلیل چرخش بدور خود و برخورد با عناصر ک.چکتر به شکل کروی در آمدند و این چرخنده ها بدور خورشید که حالا دسته بندی هم داشتند و سنگین تر ها نزدیک به خورشید میچرخیدند که ما آن ها را به نامتیر(غطارد)، ناهید(زهره)، زمین و بهرام(مریخ)، که سنگین و صخره ای هستند، سیاره های داخلی می نامیم و به جز تیر(عطارد) بقیه جو هم دارند.
و سیارات هرمز (برجیس، مشتری)، کیوان (زحل)، آهوره (اورانوس) و نپتون نسبت به زمین بسیار بزرگ و غول آسا هستند و عمده عناصر آن ها گازی می باشند ولی بعضی از آن ها هسته جامد و سنگین هم دارند این ها را سیارات خارجی سامانه خورشیدی می نامییم.
و اما نهمین سیاره پلوتون است و لی در دعوا های بین منجمین گرفتار شد و دست آخر از سیاره بودن محروم شد و مردود!
و اما دلایل بسیار جالب است و اطلاعات ما هم بالا می رود.
اولین شرط ، سیاره باید حتماً بدور ستاره ای بچرخد.که بدور خورشیدمان می چرخد البته با اندکی نسبت به بقیه سیارات با زاویه و خارج از صفحه ای که کلیه سیارات سامانه خورشیدی که به دور خط استوای خورشید می گردند.
دومین شرط، باید جرمی در حد اندازه یک سیاره داشته باشد و به تعادل هیدرو استاتیکی برسد یعنی کروی باشد، که هست.
سومین شرط ، نباید در کمربند کوئیپر (کمربند سیارک ها ) باشد، که هست و البته شرط بسیار عجیبی است .
البته این جنگ و دعوا ادامه دارد و در حال حاظر هم یک سیاره ببخشید جرم دیگری کشف شد که از پلوتو هم بزرگتر است و ۳۰۰۰ کیلومتر قطر دارد.
حال تصویری از این سامانه خودمان تماشا کنیم و نسبت سیارات داخلی را به خارجی مشاهده کنیم و در نهایت اندکی تفکر به اینکه اگر کل این سیارات فقط یک درصد و خورشید ۹۹ درصد باشد عظمت این ستاره را ببینید که نامش کوتوله زرد است! و اگر دانشمندان اعلام می کنند که ستاره هائی را شناسائی کردند که میلیون ها برابر خورشید هستند و تازه این ستارگان غول پیگر در کهکشانی از میلیارد ها کهکشان هستند آن وقت چگونه این گیتی چهار حرفی را درک کنیم!
چهار سیاره خاکی و داخلی سامانه خورشید (تیر، ناهید، زمین و بهرام)
حال نگاهی بیاندازیم به شکل این سیارات و فاصله آنها از خورشید بزرگی شان و . . .
سمت راست تیر است مانند تیر (عطارد)بدور خورشید می گردد، یونانیان این سیاره را پیک خورشید (مرکوری)می نامند که خدائی از خدایان است که نامه های خدایان دیگر را به آنان می رساند.
سرعت چرخشش ۱۷۲۸۰۰ کیلومتر در ساعت است، نزدیک ترین سیاره به خورشید است و کوچکترین سیاره خاکی در سامانه خورشیدی است و قطرش ۵۶۰۰ کیلومتر، فاصله اش از خورشید۵۷۹۰۷۰۰ کیلومتر است
هر یک سالش ۸۸ روز زمینی و هر روزش ۵۸.۶ روز زمینی است، همیشه یک رخ به سمت خورشید است و مثا ماه زیبای ما که هیچ گاه نیم رخ دیگرش را به ما نشان نمیدهد.
روی سمت خورشیدش ۴۶۵ درجه سانتی گراد و پشت به خورشیدش ۱۴۸- درجه سانتی گراد است و جو ندارد.
سمت چپ ناهید (زهره) است در زمان های قدیم به این سیاره بسیار زیبا آناهیتا گفته می شد و در لاتین ونوسش می نامند که خدای عشق و زیبائی است یونانیان به این سیاره افرودیت می گفتند.
دومین سیاره خاکی در سامانه خورشیدی است و قطرش ۱۳۹۱۳ کیلومتر و فاصله اش از خورشید ۱۰۸/۰۰۰/۰۰۰ کیلومتر است
هر سالش ۲۲۴ روز زمینی و هر روزش۲۴۸ روز زمینی یعنی هر دوری که بدور خورشید می زند ۲۴ روز بعدش روزش تمام می شود.
جو دارد اما همان بلائی سرش آمده که ما آرام آرام سر کره عزیزمان می آوریم یعنی شرایط گلخانه ای اتمسفر ناهید با غلظت زیاد دی اکسید کربن که تغریباً اجازه خروج حرارت خورشید را نمی دهد و گرما در سطح ناهید به ۴۶۴ درجه سانتی گراد می رسد.درخشان ترین جرم در آسمان است و مثل تیر ماه هم ندارد.
بدلیل گرانش و ساختار مثل زمین است و به خواهر زمین معروف است.
سمت راست وطن واقعی ما زمین است و لازم به تعریف ننیست خودتان این چهار سیاره داخلی سامانه خورشیدی را مقایسه کنید زندگی و زیبائی غیر قابل توصیف را می بینید؟
سومین سیاره در سامانه خورشیدی و مانند برادر کوچکش بهرام در منطقه قابل سکونت قرار دارد، ما و هزاران نوع از جانداران روی آن زندگی می کنیم.
قطر سیاره ما ۱۴۶۶۳ کیلومتر مربع است و فاصله مان از خورشید ۱۵۰/۰۰۰/۰۰۰ کیلومتر است و عمرش چهار میلیارد و پانصد وشصت و هفت میلیون سال است زمین را با نام جهان و کره آبی نیز می نامند و نام لاتین آن تِرا (terra) است و زندگی روی این سیاره یک میلیارد سال قبل آغاز شده است.
لایه اوزن در اثر دگرگونی ها تشکیل شده و این لایه بهمراه میدان مغناطیسی زمین از ورود اشعه های مضر به زمین جلوگیری می کند و بهمین دلیل زندگی می تواند روی زمین ادامه یابد.
۷۱ درصد کره زمین را آب پوشانده است و جو زمین حدود ۸۰ درصد نیتروژن و نزدیک به ۲۰ درصد اکسیژن و اندکی گاز های دیگر است.
دمای کره خاکی ما بین ۸۹/۲ درجه زیر صفردر قطب جنوب تا ۷۰/۷ درجه بالای صفر در کویر لوت ایران متغیر است.
سمت راست بهرام چهارمین و آخرین سیاره در سامانه داخلی خورشید است و در منطقه قابل سکونت قرار دارد و با اطمینان می توان گفت که چند میلیارد سال قبل زندگی در این سیاره جریان داشت، برخی دانشمندان فکر می کنند که در لایه های زیرین این سیاره هم آب وجود دارد و هم زندگی.
قطر مریخ ۷۸۰۰ کیلومتر و نصف کره زمین است و فاصله اش از خورشید۲۲۷/۸۰۰/۰۰۰ کیلومتر است و فاصله اش از زمین۷۷/۸۰۰/۰۰۰ کیلومتر است و تقریباً همین فاصله کمربند زیست در سامانه خورشیدی ما است.
جو بسیار رقیقی دارد. و دمای آن بین ۲۳ درجه سانتی گراد تا منهای ۷۳ درجه است.
سال بهرام(مریخ) 686.2 روز است ولی روز مریخ تقریباً مانند زمین است (۲۴/۷۲ ساعت).
اکنون به چهار سیاره غول پیکر و گازی خورشید می پردازیم
یعنی چهار سیاره ای که در سامانه خارجی خورشید قرار دارند.
آولین کره گازی غول پیکر ترین آنها هم هست،:
هرمز، اورمزد، برجیس یا مشتری بزرگترین سیاره سامانه خورشید که فاصله اش از خورشید ۷۷۸/۵۰۰/۰۰۰ کیلومتر است یعنی ۵ برابر فاصله زمین تا خورشید، این سیاره بسیار سنگین است و جرمش۳۱۸ برابر زمین است ولی چگالی هرمز تنها یک چهارم زمین است .
این سیاره گازی که از ۸۶ درصد هیدروژن و ۱۴ درصد هلیوم تشکیل شده و بسیار شبیه خورشید است و لی لاله بیرونی سرد است، دمایش در لایه های بالائی ۱۴۵- درجه است و هرچه به هسته نزدیک می شویم فشار بالا رفته و گرم و گرمتر می شود بطوری که در هسته به دمای حدود ۲۴ هزار درجه سانتی گراد می رسد، یعنی داغ تر از خورشید.
اگر به تصویر سامانه خورشید در بالا نگاه کنید و اندازه زمین را با این غول مقایسه کنید متوجه اندازه بی نهایت بزرگ این سیاره می شوید، قطرش ۱۱ برابر زمین است یعنی ۱۳۰۰ زمین در این غول جا می گیرند.
قطر این سیاره ۱۶۴۱۵۰ کیلومتر است، همز تنها در ده ساعت به دور خود می چرخد ولی هر سالش معادل۱۲ سال زمینی است یعنی انسان در هرمز فقط ۸ ساله می شود، و سال نهم را مشکل بتواند ببیند.
حال این مقایسه جالب را که کردیم باید این را هم مقایسه کنیم که گرانش این سیاره ۲.۴ برابر زمین است و یک انسان ۱۰۰ کیلوئی ۲۴۰ کیلو وزن خواهد داشت،
اگر به مطالعات بشر در فضا توجه کنیم می بینیم که فضا نوردان در سفینه فضائی ISS که گرانش بسیار ناچیزی دارد، در یک سال ۲ تا ۳ سانتیمتر قد کشیدند پس بدین ترتیب اگر ما در این سیاره زندگی می کردیم می بایستی کوتوله های ۸۰ سانتی متری می بودیم. و اگر در فضائی بدون جاذبه آینده پروازمان را آغاز کنیم در ده ها نسل بعدی فرزندانمان بسیار قد بلند و تکیده خواهند بود. ( البته این چاشنی ها برای بخش های آینده که این سفر را در فضا آغاز خواهیم کرد هر از گاهی بعنوان یک یاد آوری اعلام می شود)
این سیاره همه چیزش بزرگ و زیاد است و۶۳ ماه دارد از این تعداد ماه های آیو، اروپا، کانیمد و کالیستو قمر هایه گالیله نامیده می شوند، چون این کاشف و دانشمند بزرگ با آن تلسکوپ کوچکش این ماه ها را کشف و ثبت کرده بود.
هرمز ستا حلقه یا کمربند هم به موازات خط استوای خود دارد البته به روشنی حلقه های کیوان نیست و۳۰ کیلومتر ضخامت دارد و ۶۴۰۰ کیلومتر عرض که همه از غبار تشکیل شده است.
کیوان (زحل)
این سیاره هم خیلی دست کم از هرمز ندارد و دومین سیاره گازی بزرگ در سامانه خارجی خورشید است.
فاصله اش از خورشید ۱/۴۲۶/۰۰۰/۰۰۰ کیلومتر است یعنی هر سالش ۲۹.۵ سال زمینی است، این دفعه دیگر ما فقط سه ساله می شویم.
قطر این سیاره غول پیکر گازی ۱۳۸۵۶۵ کیلومتر است و هر ۱۰ ساعت یک بار بدور خود می چرخد.
این سیاره هم تقریباً مانند هرمز از ۷۴ درصد هیدروژن و ۲۴ درصد هلیوم و ۲ درصد عناصر سنگین تر تشکیل شده.
این سیاره هم ۶۱ ماه دارد ولی ما اسم چند تا از آنها که شبیه شهاب سنگ و تکه سنگ نیستند را اعلام می کنیم و در آخر آن یکی که واقعاً زیباست می نویسیمریال این چهار قمر بشرح زیر است:
رایا، دیون، تتیس، انسلادوس، می ماس و آخری تایتان است که بسیار بزرگ و اصلاً در حد و اندازه بقیه نیست، متوسط قطر هر کدام کمتر از یک کیلو متر است ولی تایتان ۵۱۵۱کیلو متر است.
این سیاره پنج حلقه بسیار زیبا و درخشانی دارد که از غبار و سنگ و یخ تشکیل شده، ضخامتش کم و فقط یک کیلو متر است ولی پهنایش ۲۸۰ هزار کیلومتر و در فاصله ۱۱۲۰۰ کیلومتری سیاره قرار دارد.
سمت راست زیبا ترین تصویر را از آهوره می بینید و سمت چپ نپتون آخرین سیاره گازی و خارجی سامانه خورشیدی است.
آهوره (اورانوس) در زبان یونانی آسمان (احتمالاً خدای آسمان )و هفتمین سیاره گازی و سومین سیاره غول پیکر خورشید است ، فاصله اش از خورشید به نزدیک سه میلیارد کیلومتر (۲/۸۷۰/۰۰۰/۰۰۰) می رسد و قطر این سیاره ۵۸۷۶۱ کیلومتر و حدود ۳۹۸ برابر قطر زمین ما را دارد.
هر ۸۴ سال یک بار به دور خورشید می چرخد و اگر ساکن آهوره بودیم در طول عمرمان یک بهار بیشتر نمی دیدیم!ولی هر روزش ۱۰ ساعت و ۴۸ دقیقه است، عجیب است و شاید هم علم بتواند توجیح کند که چرا سیاره های گازی همه شان در محدوده ده ساعت بدور خور می چرخند.
هین سیاره گازی ۲۷ ماه دارد که ۵ تای آنان تایتانیا با قطر ۱۵۸۰ کیلومتر، اوبراون ۱۵۵۰ کیلومتر، امبریل ۱۱۸۵ کیلومتر، اریل ۱۱۶۰ کیلومترباقی مانده از ۱۰۰ کیلومتر تا ۱۶ کیلومتر بزرگتر نیستند .
دو قمر کوردلیا و اوفلیا درست روی لبه حلقه اپسلیون حرکت می کند.
راستی فراموش نشود این سیاره را ویلیام هرشل در سال ۱۷۸۱ میلادی کشف کرد هر چند که قبلاً این سیاره بارها رصد شده بود ولی نه بعنوان سیاره سامانه خورشیدی.
این سیاره ۶۳ بار از زمین بزرگتر است و نزدیک ترین فاصله اش با زمین۰۰ ۲۷۲ میلیون کیلومتر است.
جو اهوره از ۸۴ درصد هیدروژن و ۱۲ درصد هلیوم و۲ درصد متان است، همین مقدار متان کافی است تا نور قرمز را جذب کند و هرمز به رنگ آبی متمایل به سبز در آید.
اهوره ۵ کمربند یا حلقه دارد که اپسلیون ۱۰ کیلومتر پهنا دارد، پس از آن دلتا، گاما، اتا، بتا، آلفا نرم گذاری شده.
نپتون:
آخرین سیاره سامانه خورشیدی ما است نامش را از اسطوره یونانی که خدای دریا ها است و همزاد اورانوس گرفته شده، اما همه این سیاره را سیاره آبی می شناسند به رنگ آبی دریا و دلیل آن هم وجود متان در جو این غول گازی است که نور قرمز را جذب می کند و باقی مانده را منعکس می کند.
اگر تصویری انتخاب شده که بیشتر بنفش است تا آبی فقط به دلیل وجود زمی مان در تصویر است.
این سیاره گازی که ساختارش مانند اورانوس و عاری از هیدروژن فلزی مایع است.
لایه بیرونی جو این سیاره آبی از ۸۰ تا ۸۵ درصد هیدروژن و ۱۵ تا ۱۹ در صد هلیوم تشکیل شده است.
فاصله نپتون تا خورشید نجومی است، چهار میلیارد و چهارصدونود و هفت میلیون کیلومتر(۴/۴۹۷/۰۰۰/۰۰۰ )
و بنابراین ۱۶۵ سال طول می کشد تا یک بار به دور خورشید بگردد، اگر آنجا در بهار بدنیا آمده بودم اکنون در تابستان به پایان عمرم رسیده بودم، بدون دیدن دو فصل دیگر.
هر چند این سیاره غول پیکر کوچکترین سیاره گازی در سامانه خورشید است ولی قطرش ۴۹۱۰۰ کیلومتر و 3/35 برابر زمین ما است.
شبانه روزش بیشتر از همزادان گازی است وهر ۱۵ ساعت و ۵۰ دقیقه یک بار بدور خود می چرخد.
۱۳ ماه دارد و فقط دو تای این ماه ها بنام های نرئید و تریتون را می توان به عنوان یک ماه واقعی نام برد.
این سیاره سه حلقه هم دارد.
در شرح نپتون اعلام کردیم که نپتون آخرین سیاره در سامانه خورشید است ولی واقعیت چیز دیگری است، مثلاً پلوتو که تا همین اواخر نهمین سیاره می نامیدنش تا انجمن اختر شناسان در این مورد نشستند و کلی بحث کردند و یک قانون سه ماده ای گذراندند تا پلوتو و چند تای دیگر را از جمع سیارات بیرون بیاندازند و اما این سه ماده:
اول اینکه سیاره باید به دور یک ستاره بچرخد که می چرخد.
دوم اینکه تعادل هیدرو استاتیکی داشته باشد، یعنی کروی باشد که هست.
سوم در کمربند سیارک ها نباشد که هست و بدین دلیل به عنوان سیاره مردود شد ولی بسیاری از اختر شناسان این موضوع را قبول ندارند و پلوتو را یک سیاره تمام و کمال می دانند، ما هم به جمع آنان می پیوندیم هر چند از اختر شناسی چیزی نمی دانیم!
سایت این هنرمند که ما از هنرش استفاده کردیم Mathias Pedersen.com با تشکر از ایشان.
پلوتو یا پلوتون:
نام این سیاره کوتوله هم از اسطوره های رومی انتخاب شده که به معنی خدای زیر زمین است.
از نظر اندازه بعد از ایریس دومین سیاره کوتوله در سامانه خورشید است فاصله اش از ما و خورشید خیلی دور است و تا کنون فضا پیمائی سراغ این سیاره را نگرفته است مدارش به عکس کلیه سیاره های خورشید کاملاً بیظی است بطوری که به مدت ۲۰ سال وارد مدار نپتون می شودآخرین بار در ۲۱ ژانویه ۱۹۷۹ وارد مدار نپتون شد و ۱۱ فوریه ۱۹۹۹ از مدار نپتون خارج شد و در سال ۲۲۲۶ یعنی ۲۱۴ ال دیگر وارد منطقه مداری نپتون خواهد شد، هر سال پلوتون ۲۴۸ سال زمینی است، این سیاره چهارتا قمر داشت که تلسکوپ هابل پنجمی را هم کشف کرد، این قمر ها را شارون، نیکس، هیدرا، P4 و اخینش که تازه کشف شده P5 نام گذاری شده است.
شارون بیشتر شبیه یک دو قلوی کوچکتر است تا ماه پلوتون قطرش هم ۱۲۱۰ کیلو متر یا ۷۰ درصد پلوتو است.
قطر هسته پلوتون ۱۷۰۰ کیلومتر است که همین موضوع باعث گرم بودن هسته شده و همین گرما در سطوح بالاتر اقیانوسی از آب را کاملاً مایع نگه داشته است.
آب مایع در ۱۰۰ تا ۱۸۰ کیلومتری هسته وجود دارد .
فکر کنید روزی بشر قادر خواهد بود این سیارک را از مدار خود خارج کند و به جستجو در این گیتی پهناور بپردازد.
ایریس (زینا)
این سیارک هم طبق همان سه بند قانون دیگر نمی تواند سیاره باشد .
ایریس در یونان باستان خدای جنگ بود، این سیارک در بیرونی ترین منطقه سامانه خورشید قرار دارد و هم کروی است و هم به دور خورشید می چرخد و تنها گناهش بودن در کمر بند کوئیر می باشد.
هر چرخشش به دور خورشید۵۵۷ سال طول می کشد یعنی از زمان کورش بزرگ تا امروزفقط پنج دور به گرد خورشیدمان چرخیده است.
اسمش قبلاً زینا بود و از وقتی که از کلاس سیاره خارج شده اسمش را هم عوض کردند.
قطرش ۲۶۰۰ کیلو متر است و تا زمین ۱۴ میلیارد و ۵۰۰ میلیون سال فاصله دارد یعنی ۳۸ واحد نجومی.
هر واحد نجومی معادل یک فاصله زمین تا خورشید است.
ایریس یک ماه هم دارد بنام دختر ایریس خدای جنگ که دیسنومیا باشد، دیسنومیا ۱۵۰ کیلومتر قطر دارد و در فاصله ۳۸ هزار کیلومتری ایریس قرار دارد
سمت راست پلوتون را مشاهده می کنید و سمت چپ ایریس و دخترش دیسنومیا.
این بخش را با دو تصویر از کمربند سیارک ها و گذر ناهید از مقابل خورشید به آخر می رسانیم.
خورشید
کاملاً طبیعی است که برای معرفی سامانه خورشید اول باید از خود خورشید شروع کنبم ولی چون من هنوز نتوانسته ام این عظمت را درک کنم، فکر کردم شاید بهتر باشد با سامانه این اژدهای سوزان اشنا شویم، مثلاً بدانیم که فاصله اش تا آخرین سیاره اش نپتون حدود۴.۵ میلیارد کیلومتر است و نورش ۴ ساعت طول می کشد تا به نپتون برسد یا ۱۶۵ سال زمینی لازم است تا نپتون یک بار بدورش بگردد، یا ایریس که سیارکی نه چندان دور از اوست باید ۵۵۷ سال حرکت کند تا فقط یکبار به دورش بچرخد یعنی در طول تاریخ تمدن مدون ایران زمین تاکنون فقط موفق شده ۵ بار به دور خورشیدش بگردد.یا این سیارک تا زمین ۱۴ میلیارد و ۵۰۰ میلیون کیلومتر فاصله دارد و اگر ۱۵۰ میلیون کیلومتر دیگر اضافه کنیم فاصله اش با خورشید خواهد بود.
البته پس از این سیارک هنوز ناشناخته های زیادی است که حتی نتوانستیم تصویری از آنان تهیه کنیم و ماهواره برای شناسائی بفرستیم ویا هرمز یا مشتری ۳۱۸ برابر زمین ما است و . . ..
حال می توانید درک کنید که همه این اندازه ها و سیاره های بزرگ و سیارک و دیگر اجزاء سامانه خورشید فقط در صد وجودش است!
این تنها تصویری بود که فکر کردم تا حدودی می تواند عظمت خورشید را نشان دهد فلش نشان دهنده زمین ماست و فلش کوچکتر همان پلوتو است که بالا در موردش صحبت کردیم.
خورشید ما یکی از ستارگان کهکشان راه شیری است و تنها ستاره سامنه خودش! شاید این جمله اندکی عجیب باشد ولی اینطور نیست چون اکثر ستارگان دو تائی هستند مانند ستارگان aو b آلفا سنچوری که در بخش بعد از کهکشان شیری صحبت خواهیم کرد.
حال فکر کنید خورشید ما هم دوتائی بود و معلوم نبود کی روز است و کی شب!
خورشید ما یک کره کامل است و کاملاً گرد و از پلاسمای داغ ساخته شده و دارای میدان مغناطیسی است .
قطر خورشید ما ۱/۳۹۲/۰۰۰ کیلومتر است و جرمش ۳۳۰ هزار برابر زمین مان است.
جرمش ۹۹/۸۶ درصد کل سامانه خورشیدی است!! و این همان چیزی است که باعث شد بحث خورشید به این جا نقل مکان کند، یعنی کل آن سیارات و سیارک ها که صحبت کردیم و فاصله ها گرفتیم و قطرشان را مقایسه کردیم تنها ۰/۱۴ صدم جرم خورشید است یعنی در مقابل خورشید تقریباً هیچ!
۷۵ درصد این ستاره از هیدروژن و ۲۳ درصد هلیوم تشکیل شدهف اندکی هم اکسیژن، نئون، کربن و آهن دارد که از ۱/۷ جرمش بیشتر نیست و همین جودش ۵/۶ برابر زمین ما است.
خورشید را بدلیل رنگش کوتوله زرد می نامند.
دمای سطح خورشید ۵۵۰۰ درجه سانتی گراد است و مانند همه ستارگان انرژی خودش را از همجوشی هسته ای هسته ی هیدروژن به هلیوم فراهم می کند..
در هر ثانیه ۶۲۰ میلیون تن هیدروژن را دچار همجوشی می کند تا در این فضای بین ستارگان یخ بندان دمای لازم را برای زندگی ما و دیگر جانداران و گیاهان فراهم کند.
خورشید ما را به غلط کوتوله زرد می نامند، چرا که از ۸۵ درصد ستارگان کهکشان ما درخشان تر است.
اکثر ستارگان کهکشان ما از کوتوله های سرخ تشکیل شده اند، خورشید ما هم در اواخر عمرش به کوتوله سرخ تبدیل خواهد شد.
در شعاع ۱۷ سال نوری ۵۰ ستاره همسایه ما هستند که نزدیک ترین آنان آلفا سنچوری و از همه نزدیک تر پروکسیما با فاصله ۴.۱ سال نوری قرار دارد.
اطلاعات و تصاویر بسیاری در مورد خورشیدمان هست که حتماً باید مطالعه کنید، ویکی پدیا فارسی و دیگر سایت های علمی در اختیار شا قرار دارد که در این بخش نمی گنجد، به همین دلیل اگر علاقه به دانسته های علمی دارید بر روی کادر ویکی پدیا در زیر کلیک کنید.
این تصویر با فیلتر عکاسی شده تا شما عظمت این غول را تا حدودی حس کنید.
حالا که متوجه عظمت این ستاره شدید باید برای شناخت ستارگان کیهان این را هم بدانید که در صورت فلکی کلب اکبر که با ما ۵۰۰۰ سال نوری فاصله دارد ستارهvy رصد شده که ۸ میلیارد برابر خورشید ما است که یک غول فرا سرخ با قطر ۸ میلیارد کیلو متر است.
با خورشید ما مقایسه کنید!
پایان بخش سامانه خورشیدی
{mospagebreak}
این دسته در حال حاضر خالی است
- کهکشان راه شیری ( ۱ آیتم)
در بخش قبل به یک سامانه بسیار کوچک ولی با اهمیت بدلیل وجود زیست در این سامانه و نهایتا وجود انسان این موجود متفکر، که قادر است به این آفریده ها بنگرد و و محیط اطراف خود را به شکلی که می خواهد در بیاورد و متاسفانه برخی اختلالات را پس از میلیارد ها سال ایجاد کند که داستان ما خاتمه اش به این امر خواهد پرداخت اشاره شد.داستان واقعی این کهکشان و دیگر کهکشان ها بسیار زیبا تر از این افسانه است.افسانه ای که آنقدر واقئی است که نمی توان باور کرد یا حتی در این مغز فانی نمی گنجد ویا جستجو در این راه به میلیاردها سال عمر نیاز دارد که اگر حتی بدستش می آوردیم تا به آخرش بریم عمر این گیتی به پایان می رسد و در خود فرو خواهد ریخت ، وآیا پس از آن دوره دیگری از هستی آغاز خواهد شد؟ آیا قبل از مهبانگ نوع دیگری از هستی وجود داشت؟ بله بوده و خواهد بود، نمی توان گفت مهباگ از هیچ آغاز شد، از خلاٌ، خوب این نا کجا یا هیچ در جائی بود یا نه؟ یا این هیچ ما در هیچ کجا نبود! و پس از گسترش و از دست رفتن گرانش درخود فروخواهد ریخت ولی در خود نه در هیچ!کهکشان ها سامانه های بزرگ با حد و مرز مشخص می باشند.کهکشان های کوچک(کوتوله حدود ۱۰ میلیون ستاره و کهکشان های بزرگ ۱۰۰/۰۰۰ میلیون ستاره دارند و فضای بین این ستاره ها را ماده سیاه اسرار آمیز تشکیل می دهد، ماده سیاه قابل رویت نیست و هیچ نوری را منعکس نمی کند ، ولی چون اثرات زیاد گرانشی روی اجسام مرئی دارند، پس وجود دارند.کهکشانها از نظر اندازه شکل و . . طیف گسترده ای دارند که که شکل بعضی بیضی و بعضی مارپیچی و تعداد بسیار زیاد تر نا همگون هستند که در زمان خود تعریف خواهیم کرد.همان گونه که می گوئیم سامانه خورشیدی میلیارد ها سال قبل توده گازی بوده، همه کهکشان ها هم در ابتدا توده های گازی و غباری حاصل از مهبانگ بودند.کهکشان های مارپیچی دارای سطح مقطع گرد هستند و این صفحه گرد چون بدور خود می گردد دارای بازو هائی است که اگر این صفحه از بالا نگریسته شود مانند یک مارپیچ دیده خواهد شد و مارپیچی میله ایکه هر طرف یک بازو دارد.
کهکشان راه شیری به صورت نوار شیری رنگ در شب های تاریک و صد البته خارج از محیط آلوده به نور شهری در آسمان دیده می شود.سامانه خورشیدی ما بر روی یکی از شاخه های بازو های مارپیچ قرار دارد.صفحه ستاره ای کهکشان ما ۱۰۰/۰۰۰ سال نوری قطر دارد و ضخامتش به طور میانگین ۱۰۰۰ سال نوری است.کهکشان راه شیری بصورت نواری دیده می شود که هر چه از مرکز نوار دور می شویم ستاره ها کمتر و کمتر می شوند تا به اعداد ناچیز نجومی می رسند.کهکشان ما بسیار حجیم است و با وجود اینکه ستاره هایش کمتر از نصف کهکشان آندرو مدا است ولی جرمش با کهکشان خواهر بزرگ برابری می کند.جرم کهکشان راه شیری معادل است با ۶/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰ تنحرکت دورانی و حجیم ستاره ها در مرکز کهکشان ما نشان دهنده وجود یک سیاه چاله بزرگ درمرکز کهکشان است که مواد و ستاره هائی را که در بند جاذبه خود گرفتار کرده است و آرام آرام می بلعد.اطلاعات بسیار زیاد و شیرین از کهکشانمان که در این بخش نمی گنجد را در اینتر نت مطالعه کنید.ویکی پدیا{mospagebreak} - آدرس زیر مربوط به ویکی پدیا می باشد، روی کادر کلیک کنید.
- قبلاً فرض می شد که کهکشان راه شیری چهار بازو دارد ولی اخیراً در سال ۲۰۰۸ رابرت بنیامین از دانشگاه ویسکانسین ثابت کرد که کهکشان ما دو بازو به نام های برساووش و بازویسپر سنتورس است و دیگر بازو ها کوچک و الحاقی می باشد و خورشید ما در لبه بازوی شکارچی کهکشان و در فاصله ۲۵۰۰۰ سال نوری از مرکز کهکشان قرار دارد.
- سن قدیمی ترین ستاره شناخته شده کهکشان راه شیری ۶/۱۳ میلیارد سال استکه در فاصله ۱۰۰ هزار سالی ما قرار دارد.
- جرم کهکشان راه شیری ۳ تریلیون برابر خورشید است، و جرم خورشید۲ و درمقابلش ۲۷ صفر تن است،
- واقعاً شباهت زیادی به راه شیری دارد، اینطور نیست؟
- حدود ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد ستاره دارد، و نسبت به خواهر بزرگش کهکشان آندرومدا که ۱۰۰۰ میلیارد ستاره دارد نسبتاً کوچک است، البته در نظر داریم که هردو خواهر در مقابل کهکشان هائی که هزاران تریلیون ستاره دارند بسیار کوچک هستند.
- قطب شمال کهکشان به ستاره بتا گیسوی برنیکه و قطب جنوبش به ستاره آلفا سنگتراش نزدیک است و مرکزش در راستای صورت فلکی کمان قرار دارد.
- کهکشان راه شیری از نوع مارپیچی است و یکی از میلیارد ها کهکشان هستی است.
- کهکشان راه شیری:
- سمت راست کهکشان بی شکل سمت چپ کهکشانی کوتوله
- سمت راست کهکشان بیضی سمت چپ کهکشان مارپیچی
- گروهی هم نا همگون هستند و بی قاعده، این کهکشان ها جرم بیشتری نسبت به کهکشان های دیگر دارند و ستاره هایشان جوان و درخشان تر هستند.
- کهکشان های بیضی شکل دارای سطح مقطع بیضی هستند و زرد رنگ دیده می شوندیعنی ستاره ها اکثراً پیر و نور قرمز دارند مانند غول های ستاره ای سرخ، مرکز این بیضی بسیار نورانی است.
- کهکشان را می توان به درخت انگوری تشبیه کرد که از خوشه های ستاره ائ و ابر های میان ستاره تشکیل شده است این خوشه ها هر کدام دارای هزاران ومیلیون ها ستاره است و هر کدام برای خود سامانه ای دارند، فکر کنید هر ستاره مثل سامانه خورشیدی ما دارای سیاره، سیارک، ماه، گاز، غبار و کمربند ها هستند.
- کهکشان از ریشه یونانی GALEXIS آمده است و اکنون به آن GHLEXY می گویند، و اگر از من سوال شود ریشه گالکسی و کهکشان را یکی می دانم و این کلمه یونانی به معنی راه شیری است خوب گفتیم که یک قرن قبل اصلاً کهکشان دیگری شناخته شده نبود ولی اکنون می دانیم میلیارد ها کهکشان وجود دارد و ما مجبوریم برای گالکسی کلمات دیگری پیدا کنیم دیگر نمی توان به همه کهکشان ها راه شیری گفت.
- آنها از ستاره ها، ستاره مانند ها، گاز ها و گرد و غبار که کشانی با پیروی از گرانشی در کنار هم قرار دارند ولی نه اینگونه ساکت و آرام که من نوشتم! هر روز زمینی مان آنها در حال کنش و وا کنش نسبت به هم و نسبت به اطراف خود و کهکشان های همسابه خود هستند و با سرعت در حال دور شدن از هم و بعضان حرکت سرسام آور به سمت یک دیگر، درحال بلعیدن و بلعیده شدن و انفجار و مرگ ستارگان پیرشان و تولدی دیگر و . . .
- کهکشان:
- در بخش سامانه خورشیدی محیط کوچک اطرافمان را شناختیم و اکنون به سامانه بزرگتری که پس از سامانه خورشیدی به آن تعلق داریم می پردازیم به کهکشان راه شیری.کهکشانی که یونانیان می گویند دلیه آن پاشیدن شیر همسر زئوس، هرا در آسمان می باشد، زمانی که کودک زمینی هرکول شیر هرا را به خواست زئوس می نوشید تا خدائی شود هرا از خواب می پرد و کودک معصوم را په فضا پرت می کند و شیرش هم به آسمان می پاشد و راه شیری بوجود می آید.
- آلفا سنچوری ( ۱ آیتم)
ما با فاصله های نجومی اشنا هستیم و دیدیم که تنها در سامانه خورشیدی مان نور خورشید مان با سرعت ۳۰۰/۰۰۰ کیلومتر در ثانیه در مدت اندکی بیش از هشت دقیقه به زمین ما می رسد که فاصله زیادی هم با خورشید ندارد این فاصله را یک واحد نجومی می دانیم یعنی ۱۵۰/۰۰۰/۰۰۰ کیلومتر فقط یک واحد نجومی است حال یک سال نوری چند واحد نوری می شود؟فاصله پروکسیما سنچوری نزدیک ترین همسایه ما در کهکشان راه شیری است با فاصله ۴.۱ سال نوری یعنی ۴۵۹/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰ کیلومتر یا ۳/۰۰۰/۰۰۰ برابر فاصله زمین تا خورشید است!ولی من با ایمان به سرعت پیشرفت تکنولوژی اطمینان دارم زمان زیادی نخواهد گذشت تا شاهد رسیدن بشر در مدت فقط ۳۰ سال به مدار پروکسیما باشیم که البته من هم از جهانی دیگر نظاره گر فتح زمان توسط بشر خواهم بود و البته چگونه به این شتاب می رسیم و کشتی ما چگونه خواهد بود در داستان زمین گفتگو خواهیم کرد، البته امیدوارم در این دنیا باشم چرا که در حال حاظر ارتباتمان با جهان دیگر قطع است.رسد آدمی به جائی که به جز خدا نبیند.نام بزرگترین الفا سنچوری A که ۲۳ درصد ازخورشید ما بزرگتر و چگالی اش هم ۱۰ درصد بیشتر است دومین ستاره آلفا سنچوری B است که اندکی از خورشید کوچکتر است فاصله این دو ستاره از خورشید ما ۴.۴ سال نوری است و سومین ستاره که به کوتوله قرمز معروف است پروکسیما سنچوری است که ۴.۱ سال نوری از ما فاصله دارد یعنی ۰.۳ سال نوری از دو ستاره A و B دور تر و به ما نزدیک تر است و جرمش ۰.۱ زمین است.آلفا سنچوری چهارمین ستاره درخشان در آسمان شب است و پرنورترین ستاره صورت فلکی سنچوری است.ستاره های A و B در ۸۰ سال یک بار به دور هم می چرخند و فاصله آنان از یک دیگر بطور متوسط 23 واحد نجومی است البته از ۱۱ تا ۳۷ واحد نجومی یعنی ۳.۵ میلیارد کیلومتر ( ۲۳ برابر فاصله زمین تا خورشید).تصویری تخیلی از این ستارگان. - {mospagebreak}
- با اطمینان می توان گفت که این ستارگان سیارات زیادادی در سامانه خودشان دارند و دانشمندان هم با محاسبات این موضوع را اعلام کرده اند بین این دو ستاره مداری با پهنای دو واحد نجومی وجود دارد که آرام است و از تلاتم این دو ستاره در رنج نیست و امید وار هستیم در 1.1 فاصله نجومی که منطقه ایست که آب روان خواهد بود و زندگی جاری، این منطقه همان جائی است که سیاره پاندورا به دور یکی از آلفا سنچوری ها می چرخد و زندگی تخیلی فیلم آواتار در آنجا جریان دارد.
- ستاره های A و B از گروه ستاره های دو تائی است که به دور هم می چرخند، اکثر ستارگان در کهکشان ها دو تائی هستند و به دور هم می چرخند.
- گروهی از اختر شناسان حتی پروکسیما را ستاره ای تنها می دانند که نزدیک به ستارگان آلفا سنچوری قرار دارد.
- گروه ستارگان آلفا سنچوری از سه ستاره اسلی و سیاره ها و سیارک های بی شماری تشکیل شده است و
- استاد سخن و ادب سعدی می گوید:
- اگر با سرعت های امروزی مان به سمت پروکسیما حرکت کنیم ۷۰/۰۰۰ سال دیگر در مدار نزدیک به پروکسیما خواهیم بود.
- یک سال نوری ۱۱۱/۹۷۴/۴۰۰/۰۰۰/۰۰۰ کیلومتر است یعنی معادل ۷۴/۶۷۰برابر فاصله زمین تا خورشید!
- گروه ستارگان آلفا سنچوری
- کهکشان آندرومدا ( ۱ آیتم)
اگر در بخش قبل از نزدیک ترین ستاره به سامانه خورشیدی یاد کردیم و گفتیم که برای رسیدن به این همسایگان عزیز با سرعت های امروزی در فضا بیش از ۷۰ هزار سال وقت لازم داریم ولی من امید وار با تکیه به پیشرفت تکنولوژی گفتم که زمان زیادی نخواهد گذشت تا ما به سرعت های نزدیک به نور در فضا حرکت کنیم و هفت ساله به الفا سنچوری هارا برسیم، یعنی به سرعت های ده هزار برابر امروز.در ماجرای ما رسیدن به آندرومدا دیگر هفت ساله و هفتاد ساله و . . امکان ندارد چرا که فاصله لبه کهکشان ما تا آندرو مدا ۲.۵ میلیون سال نوری است، یعنی ۶۲۵ هزار برابر فاصله ما تا آلفا سنچوری بنابراین اگر شما هم مانند من انسانی امیدوار به تکنولوژی سرعت باشید و قبول کنید که بشر هفت ساله به آلفا سنچوری خواهد رسید باید این باور را هم داشته باشید که برای رسیدن به لبه کهکشان آندرومدا ۴.۴ میلیون سال در راه خواهیم بود ، بنابراین بهتر است تا کشف دریچه زمان به انتظار بنشینیم.همین سرعت بعضاً به میلیارد ها سال وقت و زندگی ابدی نیاز دارد تخیلات خود را در دو جهت آغاز نمود یکی راه عمر ابدی دیگر به دریچه زمان یا همان استارگیت که با ورود به این دروازه ستارگان یا همان دروازه زمان در یک لحظه به میلیون ها سال نوری آنطرف تر خواهد رسید.اگر قبل از هر چیز از فاصله ها سرعت های نجومی و عمر صحبت کردیم بدین دلیل بود که بدانیم که محکم به زمین عزیزمان چسبیدیم و مبادا کار به جائی برسد که مجبور باشیم بدون رسیدن به تکنولوژی حرکت با سرعت های حدود نور و کشتی های فضائی که قادر باشند صد ها هزار انسان را در فضا جابجا کنند در فضا سرگردان شویم بدون امید به رسیدن به کره ای پاک جایگزین زمین مان.احزاب سبز هم که در اروپا و آسیا برای مبارزه با این موجودات آلوده کننده تشکیل گردید، تبدیل به حزب های سیاسی شده اند و مبارزات خود را برای بالا بردن تعداد نمایندگان در مجلس ها می کنند و فراموش کرده اند که چه آرمانی باعث رشد آنان شده است.هر سال ده ها جاندار از روی کره خاکی ما محو می گردند .چگونه است که این بشر که می گوئیم به جائی می رسد که به جز خدا نبیند هر روز قطعه ای از اندام خود را می برد، به فصاد می کشد و بخوبی می بیند که چه با بدن خود می کند ولی چشمانش را بروی نابودی خود می بندد و به لحظات می اندیشد، گوئی به ماده مخدری معتاد شده و زوال خود را روزانه تجربه می کند ولی دست از این ماده اعتیاد آور نمی کشد.داستان ما نیز پس از شناخت گیتی و هستی آغازی خواهد بود برای داستان ما وفعلاً تا آندرومدا آمده ایم و. . .همسایه زیبای ما کهکشان آندرومدا در فاصله ۲.۵ میلیون سال نوری از ما قرار دارد و درست مثل کهکشان ما است هم مارپیچی است و هم بازو ها ئی دارد و در مرکزش ستارگان کاملاً فشرده اند و یک سیاه چاله بزرگ هم در مرکز دارد اصلاً به نظر می رسد جاذبه عظیم این سیاه چاله باعث این تجمع عظیم ستارگان می شود که کشان ما هم به همین شکل است که تعریف آن را قبلاً کردیم.آندرومدا در اساطیر یونان قدیم دختر زیبای سفیئوس و کاسیو پیه است، روزی نپتون به خشم می آید و او را به صخره ای در کنار دریا زنجیر می کند تا شکار اژدهای دریا ها شود، وقتی اژدها به او حمله می کند پرسئوس با جادو اژدها را تبدیل به سنگ می کند و عشقش را نجات می دهد.بله هر نوری که از میلیارد ها چشم این دختر پای در زنجیر به ما می تابد ۲.۵ میلیون سال دیگر خواهیم دید، پس با نگاه به تصاویر زیبای ۲.۵ میلیون سال قبل لذت این دیدار را از دست ندهیم.قطر این دختر پای در زنجیر ۲۰۰/۰۰۰ سال نوری است و ضخامتش ۱۰۰ سال نوری.اگر آرزوئی دارید، آرزوی رویت این برخورد زیبا باشد و به کوچکتر رضا ندهید!نکته دیگری نیز لازم است اعلام کنم و آن رویت کهکشان ما توسط موجودات هوشمند در سیاره ای در کهکشان آندرو مدا است ، آنان کهکشان ما را آنطور می بینند که ما کهکشان آنان را می بینیم!{mospagebreak} - و این هم کروکی این کهکشان در بین کهکشان ها است.
- این برخورد با کامپیوتر هائی که چند صد تریلیون محاسبه در ثانی انجام می دهند تقریباً قابل باز سازی است و ما شاهد رویت مجازی آن خواهیم بود.
- این کهکشان خواهرِ کهکشان راه شیری با سرعت ۴۰۰ کیلومتر بر ثانیه به طرف ما در حرکت است و ۴ میلیارد سال دیگر با کهکشان ما برخورد خواهد کرد و البته این برخورد خونین نخواهد بود چرا که فاصله ستاره های این دو کهکشان سالهای نوری با هم فاصله دارند و برخورد تصادفی چند صد میلیون ستاره با یکدیگر اصلاًً به چشم نخواهد آمد.
- بازوان این دخترک به بلندی 300 الی ۴۰۰ سال نوری است.
- پرسئوس همان پرسس نیای پارسیان( ایرانیان ) است، می بینید تعلق انسان ها را در چند هزار سال قبل !چگونه برای هم داستان های زیبا می ساختند!
- اندکی از کهکشان ما بزرگتر است و میلیارد ها ستاره دارد.
- کهکشان آندرو مدا نزدیک ترین کهکشان به کهکشان ما یا بهتر است بگوئیم کهکشان همسایه ما:
- اگر معتادی تنها به خود می اندیشد و جسم و روح خود را نابود می کند، کشور های صنعتی مانند جهان را آلوده می کنند و روزانه میلیون ها انسان را به کام مرگ می کشند.
- سیستم اکولوژی کاملاً بهم ریخته است، انواع طوفان ها و سیل و بلایا بر مردم از همه جا بی خبر و بیگناه می بارد و اگر در آمریکای صد ها کشته می گیرد در پاکستان ها صد ها هزار کشته می شوند.
- یخ های قطبی و ذخایر آب شیرین زمین آب می شوند و کم شدن برف سفید باعث جذب بیشتر نور خورشید می گردد و زمین بیشتر گرم می شود و برف ها بیشتر تبدیل به آب می شوند.
- اکنون ده ها سال است که می دانیم سرعت آلوده کردن زمین بسیار بیشتر از تکنولوژی پالایش آن است، دها سال است که کشور های صنعتی آلوده کننده هوای کره زمین و ایجاد شرایط گلخانه ای که بصورت تصاعدی افزایش هم می یابد، هر سال جلساتی نا امید کننده تشکیل می دهند و با خودخواهی تمام یک دیگر را مسعول میدانند و هیچ حرکت مثبتی انجام نمی دهند و تعداد کمی جوانان آگاه که به این وضعیت اعتراض می کنند را آشوبگر می نامند.
- البته این بشر به هرچه فکر کرده است رسیده! و تخیلاتش تمامی ندارد.
- تخیلات بشر تمامی ندارد ! وقتی متوجه شد که بالاترین سرعت سرعت نور است و برای حرکت بین ستارگان با
- شاید بگوئید که بیش از اندازه تخیلی فکر می کنم ، ولی مگر صد سال قبل با بهترین تکنولوژی آن زمان بین قاره اروپا تا آمریکا سه ماه طول نمی کشید؟ حال صحبت از موشک پرانی و سرعت های آنچنانی نمی کنیم و فقط از هواپیمای مسافربری مافوق صوت کنکورد که فاصله دو قاره را در سه ساعت می پیمود و این تکنولوژی شاید آنچنان هم مدرن نیست یعنی در دوران رنسانس صنعت در مدت یک قرن یک کشتی هوائی مسافرکش هزار برابر سریع تر حرکت می کند، این مثال کند ترین حرکت فعلی بشر است، فکر کنید در حال حاظر با چه سرعتی در فضا حرکت می کند، در بهترین شرایط صد سال قبل جواب یک نامه بین دو قاره شش ماهه می رسید ولی اکنون با سرعت نور ایمیل ها رد و بدل می شود.
- کهکشان آندرومدا
- دورترین کهکشان ( ۱ آیتم)
دورترین کهکشان البته دورترین کهکشان در این هستی که برای ما تا امروز قابل رویت بوده استکهکشانی که از آن صحبت می کنیم، در دسته udfy-38135539 طبقه بندی شده است و ۱۳.۱ میلیارد سال نوری با ما فاصله دارد یعنی نور ارسال شده از این کهکشان lمربوط به۱۳.۱ میلیارد سال قبل است و ما واقعاً به گذشته می نگریم به زمانی که هستی ۶۰۰ میلیون سال پیش تر متولد شده بود.ما اگر بتوانیم چند میلیون سال دیگر را توسط تلسکوپ ها و هابل به عقب تر بنگریم شاید مه بانگ را هم از دریچه دوربین ببینیم، و آنوقت است که به چیزی باید فکر کنیم که در حال حاظر قادر به درک آن نیستیم لااقل بنده قادر به درک آن نیستم، مه بانگ در کجا اتفاق افتاد آن ذره پرچگال از کجا آمد آن زمان که قبلش زمانی نبود و همه چیز صفر مطلق بود چگونه پدید آمد، چگونه از هیچ مطلق هم چیز هستی آفریده شد، نه زمانی و نه مکانی بود ونه ذره ای.یک بار دیگر به تصویر زیر نگاه کنید و ببینید دور ترین کهکشان شناخته شده کجای مهبانگ قرار دارد!در منطقه ای که کهکشان ها تشکیل شدند یعنی از ۳۰۰۰۰۰ سال پس از مهبانگ بوده است و قبل از آن به جز تشکیل گاز هامانند هیدروژن که ستارگان از همین گاز ساخته شده اند دیگر هیچ نبود که این طبقه بندی را در بخش مه بانگ و انرژی تاریک خواهیم گفت.کهکشانی که از آن صحبت می کنیم، در دسته udfy-38135539 طبقه بندی شده است و ۱۳.۱ میلیارد سال نوری با ما فاصله دارد یعنی نور ارسال شده از این کهکشان ۱۳.۱مربوط به میلیارد سال قبل است و ما واقعاً به گذشته می نگریم به زمانی که هستی فقط ۶۰۰ میلیون سال عمر کرده است پس این کهکشان که ما میبینیم بسیار جوان است و اگر امروزه چهره واقعی این کهکشان را که در حال حاظر ۱۳.۱ میلیارد ساله است چهره ای کاملاً متفاوت خواهد داشت.ما اگر بتوانیم چند میلیون سال دیگر را توسط تلسکوپ ها و هابل به عقب تر بنگریم شاید مه بانگ را هم از دریچه دوربین ببینیم، و آنوقت است که به چیزی باید فکر کنیم که در حال حاظر قادر به درک آن نیستیم لااقل بنده قادر به درک آن نیستم، مه بانگ در کجا اتفاق افتاد آن ذره پرچگال از کجا آمد آن زمان که قبلش زمانی نبود و هم چیز صفر مطلق بود چگونه پدید آمد، چگونه از هیچ مطلق هم چیز هستی آفریده شد، نه زمانی و نه مکانی بود ونه ذره ای.اگر به تصویر اول “تلسکوپ هابل” خوب توجه کنیم می بینیم که سیاه چاله ای در حال بلعیدن ستاره ای است، شاید در ظاهر اینگونه به نظر نیاید ولی واقعاً همینطور است و برای درک این مساله تصور کنید که با یک شیلنگ آتش نشانی می خواهید یک بطری را از آب پر کنید، درست همین اتفاق می افتد، با این تفاوت که بطری ما آنچنان قدرت جاذبه عظیمی دارد که اجازه فرار حتی یک قطره را هم نخواهد داد و در نهایت آن ستاره غول پیکر را خواهد بلعید و ستارگان و گاز های دور و بش را یکی پس از دیگری به کام خود فرو خواهد برد و بزرگتر خواهد شد، البته نه به اندازه ستاره بلعیده شده! چرا که سیاه چاله ها همانگونه که از فشرده شدن یک ابر ستاره پس از انفجار بوجود آمده اند و در اندازه کوچک خود وزن همان ابر ستاره را دارند، تنها زمانی این اتفاق می افتد که فاصله ها تقریباً به صفر می رسند ، تصور کنید هسته یک اتم به اندازه خورشیدمان شود، در آن صورت فاصله الکترون هایش به خارج از سامانه خورشیدی خواهد رسید، پس فاصله الکترون ها با هسته بسیار زیاد است حال اگر این فاصله ها را تقریباً از بین ببریم حجم ستاره بسیار کوچک می شود ولی چگالی تفاوت نمی کند یا به عبارتی فیل چهار تنی در فنجان چای بوجود می آید البته فیلی که به اندازه یک ارزن بیشتر نخواهد بود ولی وزن این ارزن همان چهارتن باقی خواهد ماند و قدرت جاذبه این سیاه چاله نیز تغییر نخواهد کرد.آیا هستی وقتی از یک ذره بدون وجود چهار بعد شناخته شده زمان و ابعاد بوجود آمد و زمان و دیگر بعد ها متولد شدند می تواند دو باره تکرار شود؟ زمان از بین خواهد رفت ولی این زره پر چگال جدید دارای حجم خواهد بود و ابعاد مکان از بین نخواهد رفت آیا این به معنی تکرار نخواهد بود که در هر ۲۴ میلیارد سال نوری انجام می شود و هر بار ذره پرچگال بزرگتر می شود و دیگر نمی تواند مانند ذره آغازین بدون ابعاد فیزیکی باشد؟اگر به چنین باوری برسبم باید بپذیریم که گذشته قبل از مه بانگ زمان وجود داشته و هر بار تکرار بار قبل خود بوده و در آینده هم پس از پایان هستی ما مه بانگی دیگر و پس از آن تکرار مهبانگ ها تا بی نهایت خواهد بود و هستی هرگز به پایان قطعی نخواهد رسید و تنها شکل آن عوض خواهد شد. - تصویر دیگری از مهبانگ را ببینید.
- اگر چنین باشد باید قبول کنیم که ذره آغازین یا مهبانگ نیز آغاز هستی نبوده و شاید ۲۴ میلیارد سال قبل از مهبانگ هستی درون خود فرو ریخته و ذره مهبانگ را بوجود آورده که در آنفجای عظیم هستی ما را بوجود آورده است!
- گفتیم انرژی تاریک باعث انبساط جهان است و هر روز شتاب بیشتری می گیرد هر چند وجود این انرژی قطعی است و همانگونه که در تصویر مهبانگ مشاهده می کنید از ذره آغازین تا به امروز به چه بزرگی شده است احتمالا در میلیارد ها سال بعد این داستان معکوس خواهد شد یعنی وقتی انرژی تاریک به آن حدی باعث انبساط شد و انرژی اش تحلیل رفت جاذبه کهکشان ها آنان را بسوی هم خواهد کشید و هستی به سرعت درون خود فرو خواهد ریخت همانگونه که سیاه چاله نمونه کوچکی آز آن است و هستی آنچنان فشرده خواهد شد که ما را به یاد مهبانگ خواهد انداخت و شاید برای تولدی دیگر و مهبانگی دیگر آماده خواهد شد.
- چگونه می شود؟
- به جز داستان ما که هنوز آغاز نشده است لازم بود تا ما نه تنها بصورت تئوری، بلکه کاملاً با عدد و رقم به وسعت هستی فکر کنیم و لمس کنیم و یا حتی سعی در درک عظمت آن داشته باشیم.
- حال قبل از صحبت در مورد همین کهکشان تصویر تهیه شده هابل که یک میلیون ثانیه برای گرفتن این کهکشان جوان خیره مانده است را ببینیم.
- مهبانگ
- چگونه می شود؟
- به جز داستان ما که هنوز آغاز نشده است لازم بود تا ما نه تنها بصورت تئوری، بلکه کاملاً با عدد و رقم به وسعت هستی فکر کنیم و لمس کنیم و یا حتی سعی در درک عظمت آن داشته باشیم.
- تلسکوپ هابل
- زمین وطن ما ( ۱ آیتم)از اینکه مادر همه ما از یک تک یاخته تشکیل شده است دانشمندان متفق القول هستند و سیر تکامل را باید از زبان داروین و تنوع انواعش بخوانیم و ما در این نوشته با سرعت چند میلیارد سال به جلو پیش می رویم و پستی و بلندی های زیادی را پشت سر می گذاریم، از برخورد شهاب سنگ عظیمی که خلیج مکزیک را بوجود آورد و به یکباره دنیای دایناسور ها را به خاکستر تبدیل کرد هم می گذریم همه در چند سطر! چرا که این نوشته ها می خواهد به این موجود دو پا و اعمالش بپردازد.این میمون دو پا را همو ساپیا وآسترواپتیکا و . . نام نهادند، چند میلیون سال گذشت و این موجود دو پا که توانسته بود دستانش را آزاد کند و بهمین دلیل فرم این دستان تا حدودی تغییر کرده بود و کار آمد شده بود و قادر بود حیوانات بیشتری را شکار کند و از تخم مرغ پرندگان بیشتر استفاده کند، به عبارتی مسرف پروتئین بالا این میمون دو پا را آرام آرام به تفکر وا داشت و شروع به استفاده از اولین ابزار که همان سنگ بود کرد با پرتاب سنگ شکار کرد و هسته گیاهان را شکست.و شاید اکنون این موجود را بتوان انسان امروزی نامید، و معلوم نیست این انسان چگونه توانست تیره دیگری از انسان ها را که همان نئاندرتال ها بودند از صفحه روزگار حذف کند؟و چند صد سال است که با طبیعت و این کره خاکی که مادر اوست بیگانه شده و انقلاب صنعتی براه انداخته است و جهان را دگرگون کرده است و تا انجا پیش رفته است که من و شما و انسان های آن طرف دنیا همسایه دیوار به دیوار شده ایمملاحظه می کنید با زمینمان چه میکنیم ، چگونه با سرعت در حال نابود کردن آن هستیم{mospagebreak}شاید نوه من و شما در سال های آتی از ما بپرسند که این ها که بال دارند چه هستند! تا ما به این بخش برسیم، شما می توانید این تصاویر زیبا را که فضا نورد عکاس، یا عکاس فضا نورد آقای آندرِه کوئیپر در ایستگاه فضائی بین المللی گرفته است تماشا کنید.
- کمی تفکر کنیم
- میلیون ها سال تکامل پشتوانه این هستی زیباست ببینید چگونه با خودخواهی خود درچند ده سال از صفحه روزگار نیست و نابودشان می کنیم!
- لینک آمار لحظه ای کره زمین
- چقدر زیباست این نزدیکی واقعاٌ دنیای ما اکنون دهکده ای بیش نیست و همه ما ساکن آن هستیم، چه شده با این همه هوش و دانش و تفکر هنوز درک نداریم که نزدیک ترین سیاره به ما ۳۵ سال نوری فاصله دارد تازه اگر قابل سکونت باشد و ما به سرعت های نزدیک به نور برسیم.
- از ساکن شدن این انسان دو پا در کنار رود ها حدود پانزده هزار سال می گذرد که ما آن را تمدن بشری میدانیم یعنی چند میلیون سال طول کشید تا این موجود که روی دو پا ایستاده بود ابزار سازی کند و صد هزار سال لازم بود تا در کنار رود ها ساکن شود از ده هزار سال قبل دیگر ساکن شده بود و تمدن مدونش حدود هشت هزار ساله است و چند هزار سال بیشتر نگذشته است که طبیعت را به زانو درآورد و دیگر همزیستی با دیگر موجودات و گیاهان را قبول نداشت و اشرف مخلوقاط شد.
- حدود دویست هزار سال قبل اولین وسیله برش و شکار را از سنگ ساخت و آتش را مهار کرد و غار نشین شد.
- ظاهراٌ این موجود دو پا چند میلیون سال قبل شباهت زیادی به میمون داشت و تنها تفاوتش این بود که از درخت پائین آمده بود و توانست روی دو پا به ایستد.
- چندین میلیارد سال از عمر زمین ما گذشته است، از سنگ ریزه ها و گاز ها به وجود آمده، همان هایی که از راه دور آمده بودندو این سامانه را بوجود آوردند، خورشید تابید و سیاراتش گرد اوچرخیدند.
زمین ما نیز یکی از سیارات بود، سیاره ای بسیار مهم و متفاوت و بسیار خوش شانس، اول اینکه دارای هسته مرکزی است و دیگر اینکه در مدار خوش آب و هوائی قرار گرفته است، در مدار زیست یعنی نه آنقدر دور از خورشید که همه چیز مخصوصاٌ آب یخ بزند و نه آنقدر نزدیک به خورشید که آب بخار شود و نهایتاٌ از روی کره خاکی مان محو شود، و شانس ما برای زیستن از بین برود.
پس از میلیارد ها سال بالاخره زیست روی کره خاکی ما مستقر شد، از راهی دور آمد یا در دریا ها به وجود .