| بنام یکتا پروردگار مهربان |
| همکاران گرامی صنایع شیمیائی ایرانومید با سلام در آغاز قرن بیستم حدود یکصد سال پیش دولت آلمان، آغاز به سرمایه گذاری های هنگفت در زمینه تحقیقات صنایع شیمیائی کرد که بسیار موفقیت آمیز بود، هر چند دانشمندان موفق بودندو مصنوعات جدیدی را اختراع می کردند ولی برخی سیاست مداران با این سرماه گذاری بشدت مخالفت می کردند، “ملت نیاز به نان دارد “و نظرشان رسیدن این سرمایه ها مستقیما به دست مردم بود. ولی هواداران پیشرفت علم و صنعت موفق تر بودند و حمایتشان از علوم جدید و دانشمندان بزودی طلیعه دنیای جدید در همه ابعاد را مشخص کرد. ملت سر شکسته از جنگ جهانی اول مجددا در دام میلیتاریست های افراطی گرفتار شد و متاسفانه از رشد صنایع جدید در جهت جهانگشائی استفاده شد و کشور آلمان باعث عظیم ترین کشتار تاریخ گردید، میلیون ها کودک و نوجوان و انسان های کار آمد به کام مرگ فرو رفتند و پس از آن جهان روی خوش به خود ندید، آمریکا با بمباران هسته ای هیروشیما و ناکازاکی بد نام تر از هیتلر پا به عرصه کشتار علمی انسان های بی گناه گذاشت ، ویتنام با انواع بمب های شیمیائی به آتش کشیده شد و صدام آخرین و وحشی ترین ابزار میلیتاریستی غرب با استفاده انبوهی از مواد شیمیائی سرازیر شده از غرب، کشتار جمعی مردم شمال و جنوب عراق را آغاز کرده و با حمله به کشورمان صدها هزار نفراز انسان های بی گناه را به شهادت رساند و مجروح و معلول نمود . آثار استفاده این دیوانه از مواد شیمیائی هنوز مشهود است. به یکی از کارگاه های شمال کشورمان دعوت شده بودم، داخل کارگاه از اینکه اکثرا جیب لباس کار گارگران نیمه پاره بود تعجب کردم، و وقتی جویای دلیل شدم مسئول کارگاه اعلام کرد حلالی که خریداری شده باعث خارش شدید پشت دست که حساس و در حین کار چاره ای جز مالش دست به لباس کار نیست و این مساله باعث پارگی جیب لباس کار می شود. حلال فوق الذکر ، استفاده نشده واکنش نشان می دهد و در مقابل نور ناخالصی ها و آلودگی ها تغییر ماهیت می دهند، حال چه صدماتی، به پوست و ریه و . . . مصرف کننده بی خبر از همه چیز می آورد تنها خداوند عالم است . با آرزوی موفقیت و بهروزی شما صنعتکران عزیز و مهربان و با تشکر سهراب ادیب آبان ماه ۱۳۸۶ |
